Kalenica - najwyższa część dachu utworzona na przecięciu połaci dachowych. Jest to tzw. kalenica główna, w odróżnieniu od linii przecięcia skośnych krawędzi połaci, które tworzą tzw. kalenice narożne. Nazwa staropolska, pochodzi od czynności „skalania” czyli łączenia słomy maczanej w rozrobionej glinie i układanej na grzbiecie dachu w celu uzyskania większej szczelności strzechy.

Kalwaria (Calvaria - łac. nazwa Golgoty) - zespół kościołów lub kaplic symbolizujących stacje Męki Pańskiej, zakładany zazwyczaj na wzgórzach, tak by przypominał swym położeniem Jerozolimę. W okresie, gdy dostęp do „świętego miasta” był utrudniony, pielgrzymując do takiej kalwarii można było uzyskać takie same odpusty jak w czasie pielgrzymki do Jerozolimy.

Kapinos - profil nadany dolnej powierzchni gzymsu, płyty poziomej wystającej poza lico ściany itp., wymuszający na spływającej wodzie deszczowej opadanie przed licem budynku. Często niesłusznie zwany kampinosem.

Kapitularz - pomieszczenie klasztorne służące zakonnikom do zebrań. Także sala zebrań kapituły kanoników. Najczęściej usytuowane było w pobliżu prezbiterium albo przy krużganku w skrzydle wschodnim zabudowań klasztornych.

Kariatyda - podpora architektoniczna w formie postaci, najczęściej kobiecej, spełniająca funkcję kolumny podtrzymującej gzyms lub balkon czy belkowanie. Charakterystyczna zwłaszcza dla porządku jońskiego. Nazwa pochodzi od greckiego karyatides, czyli „dziewczyny ze wsi Karyai”. Chodzi tu o kobiety sprzedane w niewolę po zburzeniu sprzyjającej Persom wsi Karyai. Były one zmuszane do ciężkiej pracy.

Kawaliera - to mała wieżyczka, element muru obronnego lub bastionu, zwykle umieszczana w narożu muru, służąca do obserwacji i czasem do obrony.

Klauzura (łac. clausus zamknięty) - zamknięta część domu zakonnego lub klasztoru. Nie mają do niej wstępu osoby z zewnątrz, zwłaszcza płci odmiennej. Nie wolno jej opuścić zakonnikom bez zezwolenia przełożonego. Zakony z obowiązującą ścisłą klauzurą nazywane są zakonami klauzurowymi.

Konsola - w architekturze jest to wspornik, wykonany z kamienia, cegły lub drewna, podpierający rzeźbę, gzyms, balkon, kolumnę, żebra sklepienia. Jest to także występ w murze lub ścianie żelbetowej służący za podporę (np. stropu).

Kordegarda (fr. corps de gardes), odwach (niem. hauptwache - straż główna), wartownia - budynek z pomieszczeniami dla warty garnizonowej, wojskowej, policyjnej, biur komendanta oraz dla aresztantów.

Krokiew - ukośna belka, najczęściej drewniana w wiązarach dachowych oparta na belce wiązarowej lub oczepie, wzmacniana często jętką lub podpierana płatwią. Na niej, za pośrednictwem łat opiera się pokrycie dachowe.

Kroksztyn - zakończenie belki stropowej wystającej przed elewację (lico) budynku. Określenie to używane jest także w stosunku do podobnych z kształtu elementów architektonicznych podtrzymujących np. balkon.

Kwiaton - także fleuron; detal architektoniczny w kształcie kwiatu o rozłożonych pączkach w otoczeniu zazwyczaj czterech liści na kilku poziomach często uzupełniany żabkami. Stanowił często zwieńczenie sterczyny, hełmu wieży, szczytu itp. Charakterystyczny dla gotyku.