Świątynia Artemidy w Efezie
Świątynia Artemidy w Efezie znana pod nazwą Artemizjonu stanowiła największą ozdobę Efezu w Azji Mniejszej (obecnie Turcja). Była to olbrzymia (110x55 m) świątynia, zbudowana przez króla Lidii Krezusa w połowie VI wieku p.n.e. Najprawdopodobniej stanęła na miejscu wcześniejszej budowli zniszczonej podczas najazdu Kimmerów (zdaniem Pliniusza świątynia była dziewięć razy budowana i burzona). Jońska świątynia zastała zaprojektowana przez Chersifrona i Metagenesa z Knossos.
Do jej budowy użyto doskonałej jakości marmuru. Świątynia została zaprojektowana, jako dipteros otoczony podwójną kolumnadą złożoną z ośmiu kolumn przed elewacją frontową i tylną (tzw. oktastylos) i dwudziestu kolumn wzdłuż boków świątyni. Pozostałe kolumny, a było ich w sumie 127, umieszczono w pronaosie i wewnątrz świątyni. Kolumny o wysokości ok. 18m miały średnicę w dolnej części 2,5m. Zdobiły je w dolnej części płaskorzeźby. Rzeźby zdobiły także fryz i najprawdopodobniej tympanon oraz dach świątyni. W jej wnętrzu umieszczono cedrowy posąg Artemidy. Wśród rzeźbiarzy zaangażowanych do prac przy budowie należeli między innymi: Fidiasz, Poliklet, Kresilas. Ukończenie budowli zajęło 120 lat.
Posąg Zeusa w Olimpii
Olbrzymi posąg siedzącego na tronie Zeusa dłuta Fidiasza został wykonany z użyciem techniki chryzelefantyny po roku 430 p.n.e. Dotrwał jedynie do roku 426 n.e., a znany jest z rzymskiej kopii.
Posąg przedstawia Zeusa siedzącego w płaszczu na tronie i trzymającego w jednej ręce berło, a w drugiej posążek Nike. Podstawa posągu 6,5x1m, wysokość ok. 13m.
Latarnia morska w Faros
Latarnia morska na Faros, została zbudowana ok. 280 p.n.e. - 279 p.n.e. na podstawie planów architekta Sostratosa i na polecenie Ptolemeusza I, ukończona podczas rządów jego syna Ptolemeusza II. Możliwe, że pomysłodawcą budowy latarni był sam Aleksander Macedoński.
Latarnia znajdowała się na przybrzeżnej wysepce Faros, która mając sztuczne połączenie ze stałym lądem poprzez Heptastadion, stanowiła część wejścia do portu w Aleksandrii w Egipcie. Była to wieża o wysokości 100-120m. Miała dolny cokół o przekroju kwadratu, na nim wznosił się kolejny, ośmiokątny i trzeci o przekroju owalnym. Latarnia zwieńczona była kopułą wspartą na ośmiu kolumnach. Na niej ustawiony był posąg Posejdona o wysokości około 7m. W tamtych czasach była to najwyższa budowla na ziemi o podstawie mniejszej od jej wysokości. Latarnię dość dokładnie opisał arabski geograf i podróżnik z XI wieku - Abu Abdallah Mohammed Edrisi. Jej wizerunek zachował się też na monetach i malowidłach. Nazwisko architekta jest znane dzięki zachowanej pod starożytnym tynkiem inskrypcji: „Sostratus, syn Deksyfanesa, poświęcił tę budowlę bogom ocalenia, w imieniu wszystkich tych, którzy żeglują po morzach”, którą najprawdopodobniej zostawił sam budowniczy w tajemnicy przed królem.
Mauzoleum w Halikarnasie
Mauzoleum w Halikarnasie (obecnie Bodrum w południowo-zachodniej Turcji). Był to grobowiec Mauzolosa, perskiego satrapy Karii wzniesiony ok. 350 p.n.e.
Nie przetrwał on do naszych czasów. Tą wspaniałą budowlę rozebrali joannici pod koniec XV wieku. Z tych kamiennych bloków zbudowali potężne mury, broniące siedziby ich zakonu, Zamku św. Jana. Część z zabytków mauzoleum, między innymi rzeźby, znajduje się w British Museum w Londynie.
Wiszące ogrody Semiramidy
Wiszące ogrody królowej Semiramidy w Babilonie zalicza się do siedmiu cudów świata. Zbudowano je rzekomo dla królowej Semiramidy na tarasie pałacu i doprowadzono do nich system rur nawadniających, prawdopodobnie za czasów Nabuchodonozora II, około roku 600 p.n.e.. Co do ich istnienia nie ma jednak absolutnej pewności. Opisywali je przede wszystkim greccy historycy i m.in. Strabo i Didorus Siculus. Niestety, wykopaliska przeprowadzone w miejscu ich hipotetycznego położenia nie potwierdziły ich bajkowego wyglądu, a jedynie wykazały obecność pozostałości rozległego pałacu Nabuchodonozora II.
Kolos Rodyjski w Rodos
Olbrzymich rozmiarów posąg Heliosa wybudowany na wyspie Rodos (Grecja) przez Charesa z Lindos. Monument wykonano z brązu i ustawiono u wejścia do portu. Posąg miał ponad 30m wysokości i upamiętniał zwycięstwo Rodyjczyków nad Demetriuszem Poliorketesem.
Niektóre wyobrażenia posągu Heliosa na Rodos ukazują go w rozkroku nad wejściem do portu - statki miałyby wtedy przepływać pod posągiem. Uważa się, że nie jest to właściwy obraz - według niektórych taka konstrukcja nie była możliwa ze względów technicznych.
Posąg uległ zniszczeniu ok. 225 roku p.n.e., w czasie trzęsienia ziemi. Leżał w wodzie aż do VII wieku, kiedy to został przez Arabów podzielony na części i wywieziony, według tradycji, na kilkuset wielbłądach.
Piramida Cheopsa
Wielka Piramida, Piramida Cheopsa ok. 2560 p.n.e., oraz stające obok niej piramidy Chefrena i Mykerinosa to najbardziej znany zespół piramid. Obok piramidy Chefrena postawiono monumentalny pomnik sfinksa. Zabytki te znajdują się w Gizie, w Egipcie. Największa z piramid, piramida Cheopsa, zaliczona została przez starożytnych Greków do siedmiu cudów świata. Postawiona została na sztucznie wyrównanym terenie, zmierzone różnice poziomu wynoszą do 2cm). Piramida zorientowana jest zgodnie z kierunkami świata. Boki jej są zwrócone dokładnie na północ, południe, wschód i zachód. Wielkie bloki kamienne, ważące po 2,5t (największe nawet około 15t) zostały ustawione z wielką precyzją.
Cała budowla składa się z ponad 23 mln takich bloków. Obłożona delikatnym wapieniem z Tury. Niestety z tej obudowy już nic nie zostało. Ścięty wierzchołek piramidy spowodował, że jej wysokość zmalała do około 137m. Wejście do piramidy znajduje się w północnej ścianie. Przejście niskim korytarzem prowadzi do położnej na wysokości 42m nad poziomem terenu komnaty królewskiej - komory grobowej. Wewnątrz piramidy wybudowano jeszcze dwie komory grobowe. Jedna poniżej poziomu terenu, druga powyżej poziomu podstawy. Obok piramidy znaleziono barkę pogrzebową.