Babiniec – staropolska nazwa kruchty, nazwa pomieszczenia przeznaczonego dla kobiet. Babiniec to też nazwa wydzielonej części synagogi lub cerkwi, przeznaczonej dla kobiet.

Barbakan – element średniowiecznego budownictwa obronnego, zazwyczaj w formie okrągłej, murowanej budowli wysuniętej przed linię murów obronnych i połączonej z bramą miejską za pośrednictwem osłoniętego przejścia.

Basteja – budowla fortyfikacyjna, będąca murowanym lub ziemnym umocnieniem w formie niskiej, przysadzistej baszty obronnej. Zbudowana na planie półkola, wieloboku lub podkowy, wysunięta przed mur obronny, była stanowiskiem ogniowym artylerii. Była formą pośrednią pomiędzy basztą a bastionem.

Bastion – w dawnych fortyfikacjach o narysie bastionowym, podstawowy element umocnień wznoszony na załamaniach obwałowania twierdzy (na wysuniętych narożnikach).

Baszta – budowla obronna, stanowiąca element starożytnego i średniowiecznego muru obronnego w postaci wysunięcia jego fragmentu przed lico i wzniesienia ponad jego poziom. Baszta zawsze jest otwarta od strony wewnętrznej obwodu obronnego, co odróżnia ją od wieży – budowli ze wszystkich stron zamkniętej.

Bazylika – w architekturze typ kościoła wielonawowego, z nawą główną wyższą od naw bocznych, posiadającą okna ponad dachami naw bocznych (w odróżnieniu od kościoła halowego). Kościół z nawą główną bez okien, to pseudobazylika.

Belka tęczowa – pozioma belka spinająca łuk tęczowy. Najczęściej drewniana. Na niej umieszczano: na środku krucyfiks, po bokach często dodawano figury Matki Bożej i św. Jana Apostoła.

Belweder – w architekturze ma dwa znaczenia: budowla ogrodowa położona na wzgórzu, w ciekawym otoczeniu, z której roztaczał się rozległy widok na kompozycję ogrodu, lub dodatkowe piętro lub nadbudówka nad najwyższą kondygnacją budynku, stosowana głównie w pałacach, zwykle z tarasem.

Blanki (krenelaż) – element architektoniczny w postaci zwieńczenia murów obronnych i baszt, pomiędzy którymi znajduje się wolna przestrzeń, co miało ułatwić obronę w czasie oblężenia - w prześwitach pomiędzy zębami byli rozlokowani łucznicy. Blanki wykorzystywano w budownictwie obronnym.

Boniowanie – dekoracyjne opracowanie krawędzi oraz lica ciosu kamieni podkreślające ich układ. Rozróżnia się następujące typy boniowania, w zależności od: a) układu rowków: płytowe, pasowe; b) ukształtowania płyt: płaskie, wypukłe c) faktury powierzchni: groszkowane, szlifowane, polerowane itp.

Brona – w budownictwie - krata drewniana, najczęściej okuta żelazem zamykająca wejście przez bramę w murze obronnym lub zamku. Brona stosowana była w okresie średniowiecza. Zawieszona na łańcuchach i unoszona. W zamkach chroniona dodatkowo mostem zwodzonym i stołpem.