W 1921 roku słynni Hallerczycy, którzy wyzwoliwszy Pomorze nie otrzymali wiz wyjazdowych do krajów z których przyjechali i zostali internowani w Grupie k. Grudziądza, w barakach, bez wody, toalet, w podłych warunkach.
Ponad 200 ludzi umiera, o tym informuje „Głos Pomorza” Wiktora Kulerskiego z 1922 r. Hallerczycy kierują w nim apel do rządu polskiego, przypominając się, że tak wielcy dla sprawy polskiej, ci którzy wyzwalali Pomorze zostali bez środków do życia, bez możliwości wyjazdu z Polski i zdziesiątkowani poprzez epidemię cholery.
Ci, którzy zmarli zostali pochowani są na wielopokoleniowym i wielowyznaniowym cmentarzu wojskowym w Grupie.